Doğanın içinde diğer canlılar ile birlikte idik.
Onlarla iç içe, yan yana, üst üste, sarmaş dolaş yaşıyorduk.
Aile olgusunun ortaya çıkışı ile çevremizi kontrol altına almaya başladık. Aileler birliği oluştuğunda ise artık bulunduğumuz mekanlarda ve zamanlarda doğa da diğer canlılardan farklılaşmaya başladık.
Bulunduğumuz mekan ve zamandan diğer canlıları kontrol etmeye, sınırlamaya ve yönetmeye başladık.
Yaşadığımız alanları kendimiz için güvenli hale getirdik.
Çitler çektik, duvarlar ördük taşlardan.
Doğadaki diğer canlılara hakimiyetimiz çoğalan aileler birliğinin bu hakimiyeti yönetme konusunda anlaşmazlıklara doğru itti. Kimler yönetici olacak ve kimler temel aile birliğini temsil edecekti.
Doğadaki diğer canlılara olan hakimiyetimiz çoğalan insan topluluklarına karşı oto kontrollü bir hakimiyet ve yönetimi gerektirdi.
Ancak böylelikle sistemli ve güvenilir bir biçimde nüfus artışını sağlayabilir ve birlikte yaşamaya devam edebilirdik.
Bu durumumuzun örneği doğada diğer canlılar arasında bulunmuyordu.
Türün belli kurallar ve ilkeler çerçevesinde hareketi idi bu büyük olgu.
Karıncalar, arılar yani böcekler çoğalıyor birlikte yaşıyor fakat daha ileri gidemiyorlardı. Sadece varlıklarını koruma üzerine kalıyorlardı.
İnsanlık ise hem kendisine hem de diğer canlılara hakimiyeti üzerine varlığını koruma ve geliştirme olanağını bulmuştu.
İnsanlık tarihi insanlığın doğada belirgin hale gelmesi ve gelişmesini anlatmaktadır.
Bir türün diğer türler ve kozmolojik şartlar içinde nasıl artarak varlığını koruyabileceğine ve geliştirebileceğine tek ve gerçek örnek olarak karşımızda durmaktadır.
Türümüzün uzun zamana ve geniş mekana yayılan tarihsel yaşama düzeni ve şekli, bir türün çoğalırken ve büyürken bütünlüğünü nasıl koruyabileceğini ve sürdürebileceğinin denemelerini ve olasılıklarını göstermektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder