Bir Resmin Düşündürdükleri

  

İlham verici bir resim, nehir suyu öyle berrak ki sanki su yokmuşçasına tortu ve bitkiler net görülebiliyor. İlk bakışta kayık, üzerindeki çocuklarla sanki havalanmış izlenimini veriyor.

Yer çekim baskısı ve ağırlığın kalktığı fiziksel hafiflik hissi ruha kısa bir anda olsa rahatlık veriyor.

Ta ki gözün detaylara dikkat edip zihin yerle kayık arasındaki suyu fark edişine kadar.

Bu resim vücudumuzun yerçekimine ve dünya dönmesine karşı büyük bir güç harcadığını ortaya çıkarıyor. Biz insanları çok mutlu veya mutsuz eden olaylarda refleksel dengede durma davranışımızın bozulması sonucunda baygınlık geçirmemizi veya bir yere oturma, dayanma gereksinimimizin oluşmasını anlatıyor.

Çocuk ve gençken yerçekimi öyle hafif geliyor ki bize yerimizde duramazken yaş ilerledikçe onunla mücadele eder hale geliyoruz hiç fark etmeden. Önce yokuş iner gibi hafifiz, sonra yokuş yukarı çıkarcasına ağırız. Çocuk ve gençken vücudumuzun hücre üretimi çok fazla iken enerjiyi depolama kapasitesi az olduğu için dengede sabit durma refleksi zayıftır. Depolanamayan enerji harcanmalıdır.

Çocukların ve gençlerin neden sakin olamadıkları sürekli enerji harcama davranışlarına girmelerini anlamalıyız. Önemli olan bu depolanmayan enerjinin spor gibi planlı ve iyi faaliyetler ile harcanmasına yönlendirilmesidir.

Beden çok hareketliyken ve bazı beyinsel hücreler tam oluşmamışken çocuk ve gençlerden süper zihinsel faaliyetler beklememiz bizi hayal kırıklığına uğratır.

Onların aptal olduklarına dair yanlış fikirler oluşturur. Onlar için önce fiziksel gelişim, deneyim gelir. Sonra zihinsel aktiviteler önem kazanır.

Bedensel gelişim sırasında depolanamayan enerji ve çoğalan hücre sayısı dış tehdit algısı ve ölüm korkusunu bastırır. Yerçekimi ve döngüye karşı çok fazla enerjiye sahiptir. Sürekli elektrik üreten bir dinamo gibidir. Bu çağda bile elektriği akü ve pil dışında depolayacak teknolojiye ulaşamamışken gençlerden enerjilerini depolamalarını nasıl isteyebiliriz.