Yağmur yağıyorken, bakıyordun, sessiz ve çaresizce,
Düşünceliydin fikirsizce, sadece gözlerin seyretmede,
Kulakların dinlemedeydi, merakla bedenin beklemede,
Bilim sokuldu yanına ve kulağına fısıldadı sessizce.
Sana yağmuru anlattı, nasıl yağdığını, bütün gece,
Sende artık biliyordun, yağmur nedir, nasıl, nice,
Teknoloji göründü gülümseyerek, uzattı şemsiye,
Artık yağmur sana zarar veremez, dedi fikrince.
Ben yanındaydım o anlara şahitlik ederek, izleyerek,
Yağmur bilgin ve şemsiye ile büründün yeni kimliğine,
Göremez oldun, arken örtüldü yeni bilgi ve nesne ile,
Şimdi sana hatırlatmak isterim, eski ve yeni kimliğinle.
Çok zaman önce yalnız ve çaresizdin, yoktu zamanın,
Tek hücre gibi dolaşırdın, vahşi doğanın kucağında,
Kendini bilmez, bir şey bilmez, yalnız ve zamansız,
Gündüz güneş, gece ay eşlik ederdi ömrün boyunca.
Yumurta ile gelişmiş, memeliye döndün, evrimince,
Memeli, yavruyu karnında büyütmekti dönemince,
O ilkenin devamı, sende olacaktı, hücrenin hedefince,
Önce hücre, sonra doku, organ ve beden sürecinde.
Üreme ile bitmeyecekti, ömür boyu yaşamandı birlikte,
Yavruların ve onların yavruları ile, hücre, tür gereğince,
Artık biliyorsun sürecini, duygu ve aklın geldi böylece,
İnsandan başka canlı başaramadı, doğanın işleyişinde.
Aile olmak, birlikte ömür sürmek, türüne hizmet etmek,
İş bölümü, yardımlaşmak, dayanışmaktı hücre temelinde,
Sen insan busun şu an hücrenin birleşerek, bölünmesinde,
Bedenlenme sonrasına ulaşma aşamasında ve büyümesinde.
Türler arası ulaştın zirveye, bu yarışta, hücrenin hedefinde,
Kazandın yağmurun bilgisini ve şemsiyeyi de hakkettin de,
Çevrende temsil evren malzemeleri, ellerini güçlendirmede,
Doğanın üç temel ilkesi üre, çoğal ve yayıl'dasın günümüzde.
Özkan Salman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder