Gündüzleri, ırmakla birlikte akıyorum,
Geceleri, kenarından ona bakıyorum,
Sordum ey ırmak bu akışın nereye,
Sakince dedi çoğalıyorum evrene.
Ey insan, nefesinle çekersin,
Kana kana içersin,
Dışını, içini temizlersin,
Neslini sürersin.
Toprak gürledi birden,
Bensiz eksiksiniz hepten,
Varlığımla oluşursunuz şeklen,
Toplanır, dağılırım dönüşürüm hemen.
Her yer ışıldadı, aydınlandı,
Gelen enerjiydi, pas parladı,
Ben geldim tamamlandı,
Beraberliğimiz onaylandı.
Ben insan; dost düşman yok bu evrende,
Bağlılık, bağımlılık hakim her yerde,
Birleşmek, ayrılmak yazılmış kaderde,
Hayat daim olsun, sürsün ömürlerce.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder