Ben bir dut ağacığıyım,
İzmir'in küçük bir parkında,
Dağıtırım meyvelerimi her baharda,
Uykuya hazırlanırım her sonbaharda.
Uyurken kış aylarında,
Kabuslar görürüm rüyamda,
Çevremde insanlar işbaşında,
Keskileri dolaşır kollarımda.
Uyandığımda kış sonrasında,
Görürüm rüyamın gerçek olduğunu,
Ağlarım, sızlarım tüm yaralarıma,
Yeni kollarımı yine uzatırım, inatla.
Kesin yine kollarımı, parmaklarımı,
Kabusa çevirin sonbaharımı, kışımı,
Ben yine yeniden çıkarırım, dallarımı,
Bir giderim, bin gelirim doğa adına.
Özkan Salman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder